Ελλάδα 2025: Ανάπτυξη στους αριθμούς, πίεση στα νοικοκυριά

Η ελληνική οικονομία δίνει σημάδια ανάκαμψης με ρυθμούς που ξεπερνούν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ωστόσο, η καθημερινότητα χιλιάδων νοικοκυριών παραμένει δύσκολη, με την ακρίβεια να «τρώει» τις μισθολογικές αυξήσεις και την ανεργία να πλήττει ακόμα σημαντικά τμήματα του πληθυσμού.

Τα νούμερα της ανάπτυξης

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ανάπτυξη 2,1% για φέτος και 2,2% για το 2026, ενώ το δημόσιο χρέος αναμένεται να υποχωρήσει κάτω από το 140% του ΑΕΠ έως το 2027. Παράλληλα, η ανεργία έφτασε τον Οκτώβριο στο 8,2% – το χαμηλότερο επίπεδο από το 2009.

Η άλλη πλευρά του νομίσματος

Το πρόβλημα όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε στα 880 ευρώ μεικτά (743 ευρώ καθαρά) από την 1η Απριλίου, αλλά η απόσταση από το κόστος ζωής παραμένει τεράστια. Οι τιμές στα βασικά αγαθά έχουν εκτοξευτεί, ενώ οι μισθοί παραμένουν συστηματικά χαμηλοί.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο; Το 26,9% του πληθυσμού – δηλαδή 2,74 εκατομμύρια άνθρωποι – ζουν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Ακόμα πιο τραγική είναι η παιδική φτώχεια που αγγίζει το 22,4%.

Η αγορά εργασίας: Ανισότητες και κενά

Παρά τη μείωση της ανεργίας, υπάρχουν σοβαρά δομικά προβλήματα. Τον Σεπτέμβριο 2025, η ανεργία στις γυναίκες έφτασε το 10,9% έναντι 6% στους άνδρες – ένα από τα μεγαλύτερα χάσματα στον ΟΟΣΑ. Οι νέοι 15-24 ετών αντιμετωπίζουν ανεργία 18,5%, ενώ τομείς όπως ο τουρισμός και οι κατασκευές βιώνουν έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού.

Ένα ακόμα στοιχείο που προκαλεί: σχεδόν ένας στους δέκα εργαζόμενους είναι «εργαζόμενος φτωχός», αδυνατώντας να καλύψει επτά από τα 13 αγαθά και υπηρεσίες που θεωρούνται απαραίτητα.

Το δημογραφικό βάρος

Η κατάσταση επιβαρύνεται από το δημογραφικό πρόβλημα. Μέχρι το 2060, το 34% των πολιτών θα είναι άνω των 65 ετών, δημιουργώντας πρόσθετες πιέσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και την αγορά εργασίας.

Συμπεράσματα

Η Ελλάδα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Οι μακροοικονομικοί δείκτες βελτιώνονται, αλλά η πραγματική οικονομία υστερεί. Χρειάζονται πολιτικές που θα γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ στατιστικής ανάπτυξης και καθημερινής πραγματικότητας – αυξήσεις μισθών που θα ανταποκρίνονται στο κόστος ζωής, στοχευμένες πολιτικές για τις ευάλωτες ομάδες και επενδύσεις στην κατάρτιση του εργατικού δυναμικού. Διαφορετικά, η ανάκαμψη θα παραμείνει απλώς ένα νούμερο σε έναν πίνακα.