Με τα βλέμματα όλων να είναι στραμμένα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου στο Τόκιο, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 13 έως τις 21 Σεπτεμβρίου, η ελληνική αποστολή ετοιμάζεται για μια μεγάλη διοργάνωση. Δεκαεπτά Έλληνες αθλητές, ανάμεσά τους ο Μίλτος Τεντόγλου στο άλμα εις μήκος και ο Εμμανουήλ Καραλής στο άλμα επί κοντώ, θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας.
Ο Γιάννης Ρίζος ένας από τους αθλητές που θα συμμετάσχουν στο άλμα επί κοντώ, μίλησε στον Νίκο Κατσάτσο, ο οποίος βρέθηκε στο Καυτατζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης, για την πορεία του στον κλασικό αθλητισμό, τις επιτυχίες του και τους μελλοντικούς του στόχους. Ο ίδιος ξεκίνησε τον στίβο και το επί κοντώ, επηρεασμένος από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν επίσης επικοντιστής για πολλά χρόνια με τον ίδιο προπονητή, τον Νίκο Βαρσάμη. Ο Γιάννης αποφάσισε να αλλάξει άθλημα από το ποδόσφαιρο και, ακολουθώντας μια ιδέα της μητέρας του, ασχολήθηκε με το επί κοντώ.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Νίκος: Λοιπόν, Γιάννης Ρίζος, στο Dianisma.gr. Πρώτα απ' όλα θέλω να σε ευχαριστήσω που δέχτηκες να μιλήσεις. Θέλω να ξεκινήσουμε, άσχετα αν έχεις διανύσει μια πάρα πολύ καλή σεζόν φέτος, με Ευρωπαϊκό Κλειστού Στίβου, νέο ατομικό ρεκόρ και όπως καλώς έχουν τα πράγματα, θα είσαι στην Ιαπωνία και το Παγκόσμιο. Θέλω να μου επιτρέψεις να πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Πώς μπήκε ο Στίβος στη ζωή σου;
Γιάννης: Εγώ είχα τον πατέρα μου, ο οποίος έκανε επί κοντώ πολλά χρόνια, με τον προπονητή, τον οποίο προπονούμαι εγώ μέχρι και σήμερα, τον Νίκο Βρασάμη. Ήταν ο προπονητής του πατέρα μου σε κάποια φάση και εφόσον ήθελα να κάνω μια αλλαγή από το ποδόσφαιρο σε κάτι άλλο, έδωσα την ευκαιρία, ύστερα από ιδέα της μητέρας μου, να ακολουθήσω και εγώ το επί κοντώ.
Νίκος: Θα μπορούσες να μου πεις λίγο το αγώνισμα, το επί κοντώ, τι προετοιμασία απαιτεί;
Γιάννης: Γενικά είναι ένα πολύ σύνθετο αγώνισμα, το οποίο απαιτεί πάρα πολλά. Απαιτεί ευλυγισία, δύναμη, ταχυδύναμη, ακροβατική ικανότητα, δηλαδή δουλεύουμε ενόργανη, δουλεύουμε πάρα πολύ ταχύτητες. Είμαστε σπρίντερ, είμαστε άλτες, είμαστε ενοργανίστες, είμαστε όλο μαζί, οπότε είναι πολύ απαιτητικό το πρόγραμμα φυσικά.
Νίκος: Οπότε είναι μία μίξη σαν να λέμε.
Γιάννης: Είναι μία μίξη, γενικά. Τεχνικά είναι το πιο δύσκολο αγώνισμα του Στίβου. Είναι κάτι το οποίο έχει τόσο πολλά πράγματα να ασχοληθείς και να χτίσεις, το οποίο το κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερο.
Νίκος: Μιας που μιλάμε για τον Στίβο, στην Ελλάδα τα μόνα επαγγελματικά αθλήματα είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Οπότε θέλω να σε ρωτήσω, είναι δύο ερωτήσεις πάνω σε αυτό. Η πρώτη ερώτηση είναι, επειδή έχεις εμπειρίες από διοργανώσεις στο εξωτερικό, το άθλημα πώς αντιμετωπίζεται σε αυτές τις χώρες;
Γιάννης: Γενικότερα στο εξωτερικό, π.χ. στη Γερμανία, η οποία έχει γίνει θεωρητικά το δεύτερο μου σπίτι, υπάρχουν πάρα πολλοί αγώνες. Υπάρχει και το μπάτζετ, το οποίο άμα υπήρχε δυνατότητα να δίνεται σε αθλητές συνέχεια, όλο το χρόνο θα ήταν κάτι πολύ καλό για εμάς. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα ερασιτεχνικό άθλημα στην Ελλάδα. Άμα δεν βρίσκεσαι στα τόπ ονόματα, είναι και πολύ δύσκολο να έχεις κάποιο σοβαρό εισόδημα, πιο πολύ σαν χαρτζιλίκι θα το θεωρούσε κανείς. Αυτό φυσικά, όμως, με την προσπάθεια και όσο ανεβαίνουν οι επιδόσεις και οι διακρίσεις, τόσο περισσότερες είναι και απολαβές, αλλά φυσικά, εμείς το κάνουμε και από την αγάπη μας, καθαρά για το άθλημα και το αγώνισμα.
Νίκος: Στην Ελλάδα, εφόσον είναι ένα τεχνικό το άθλημα, τι κάνεις για να επιβιώσεις;
Γιάννης: Εγώ στην παρούσα φάση, ασχολούμαι με δεύτερη σχολή, την οποία σκοπεύω να τελειώσω και να ασχοληθώ να χτίσω ύστερα τη ζωή μου πάνω σε αυτό το πτυχίο. Και στην παρούσα φάση, είναι μόνο αθλητισμός και σύν η σχολή μου. Μου έχει δοθεί ευκαιρία από την πλευρά του πατέρα μου να με στηρίξουν για να καταφέρω να κυνηγήσω τα όνειρά μου, γιατί όσο είναι δικό μου όνειρο, είναι και όνειρο των γονιών μου.
Νίκος: Πάρα πολύ ενδιαφέρον. Θέλω να πάμε τώρα στο εθνόσημο. Το εθνόσημο για σένα τι σημαίνει;
Γιάννης: Φυσικά, είναι μία διάκριση από μόνο του να μπορείς να συμμετέχεις με το εθνόσημο στο στήθος και να εκπροσωπείς τη χώρα σου. Μου έχει δοθεί ευκαιρία να εκπροσωπήσω τη χώρα μου σε τέσσερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είτε μικρών κατηγοριών, είτε κατηγορίας ανδρών. Και τώρα θα μου δοθεί ευκαιρία να αγωνιστώ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, συν όλα τα βαλκανικά, συν η διάκριση βαλκανικούς-μεσογειακούς που είχα τη δυνατότητα. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Κάθε αποστολή είναι και πιο ξεχωριστή. Και πάντα δίνουμε τον καλύτερο εαυτό με την εθνική ομάδα.
Νίκος: Τώρα που είπες για τις διοργανώσεις. Είχες κάνει πέρυσι στη Ρώμη το ντεμπούτο σου σε μεγάλη διοργάνωση επιπέδου Ευρωπαϊκού, Ευρωπαϊκού κλειστού, παγκόσμιου, παγκόσμιου κλειστού. Θέλω να μου πεις λίγο ποια ήταν τα συναισθήματά σου στην πρώτη διοργάνωση και θέλω να μου πεις από το ντεμπούτο σου τι ήταν αυτό το οποίο κράτησες.
Γιάννης: Σίγουρα το να είσαι σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους αγώνες. Για εμένα δεν μου είχε πάει καλά ο πρώτος μου αγώνας στην κατηγορία των ανδρών. Οπότε θεωρητικά σαν να το διέγραψα από το μυαλό μου. Σαν εμπειρία κράτησα το ότι θα πάω στους επόμενους αγώνες πιο προετοιμασμένος και ψυχικά έτοιμος να αντιμετωπίσω τις δύσκολες συνθήκες γιατί είναι πολύ δύσκολοι αυτοί οι αγώνες. Οπότε ναι, θεωρητικά από τη Ρώμη δεν έχω πολλά να κρατήσω, απλά ότι βγήκα πιο έμπειρος από αυτή την κακή εμπειρία που είχα και φυσικά μου βγήκε σε καλό στο Ευρωπαϊκό του Κλειστού και ελπίζω στο παγκόσμιο σε μισό μήνα από τώρα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.
Νίκος: Τώρα που είπες για το Ευρωπαϊκό του Κλειστού, σε αυτή τη διοργάνωση που είχες κάνει και εκεί ντεμπούτο, σε Ευρωπαϊκό Κλειστού, είχες τερματίσει 15ος ήσουνα κοντά στον τελικό, γιατί νομίζω στον τελικό συμμετείχαν 12 αθλητές.
Γιάννης: Συμμετείχαν 12 αθλητές λόγω ισοβαθμίας, οι 8 προκρίνονται στον τελικό σε Ευρωπαϊκό Κλειστού.
Νίκος: Τέλεια, ευχαριστώ. Παρόλα αυτά, παρόλη την 15η θέση που είχες σε αυτή τη διοργάνωση είχες κάνει μια πάρα πολύ καλή σεζόν φέτος, πάρα πολύ καλή χρονιά με νέο ατομικό ρεκόρ. Προκρίθηκες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας «Καλώς εχόντων των πραγμάτων». Οπότε θέλω να σε ρωτήσω, αυτή η διοργάνωση στην αρχή του Ευρωπαϊκού Κλειστού Στίβου ήταν ένας οδηγός για τη φετινή χρονιά;
Γιάννης: Φυσικά. Είχα θέσει από τον Οκτώβρη κάποιους πολύ ξεκάθαρους στόχους και δεν είχα φοβηθεί να τους μοιραστώ, που ήταν η συμμετοχή μου σε Ευρωπαϊκό Κλειστό, Παγκόσμιο Ανοιχτού και να κάνω μια επίδοση του 5,70 και πάνω. Ως τώρα οι δύο στόχοι έχουν επιτευχθεί. Το μοναδικό που μένει είναι να αγωνιστώ στο παγκόσμιο το οποίο έχω την πρόκριση. Οπότε θεωρητικά πέτυχα ό,τι είχα σαν βασικούς στόχους για φέτος. Και νομίζω ότι η φετινή σεζόν θα είναι ένα πλασάρισμα για την επόμενη σεζόν και γενικά τις επόμενες σεζόν κάτι πολύ καλύτερο φαντάζομαι.
Νίκος: Μια χαρά. Είχες κάνει κάποια φάση αναφορά σε βαλκανικά πρωταθλήματα και μεσογειακούς αγώνες όπου πέρα από τις συμμετοχές σου στις μεγάλες οργανώσεις που αναφέραμε είχες και έχεις να το πω πιο σωστά διακρίσεις σε βαλκανικά πρωταθλήματα και μεσογειακούς αγώνες, π.χ. το χρυσό του 2024 στο κλειστό στίβο στο βαλκανικό, το χάλκινο στους μεσογειακούς αγώνες του 2022. Αλλά θέλω να σε πάω λίγο σε μια πρόσφατη διάκριση, το ασημένιο μετάλλιο στο φετινό βαλκανικό πρωτάθλημα το οποίο έγινε στο Βόλο. Για έναν αθλητή, τι είναι να εκπροσωπεί τη χώρα του μέσα στο σπίτι του και να κερδίζει και ένα μετάλλιο;
Γιάννης: Σίγουρα από κάθε βαλκανικό μετάλλιο το οποίο κερδίσω, το χρυσό του 2024 σαφώς είναι ένα χρυσό, ήταν ένας κακός αγώνας βέβαια εκείνος, το να εκπροσωπείς τη χώρα σου μέσα στο σπίτι σου είναι απίστευτα ιδιαίτερο. Πρώτη φορά το ένιωσα, ήταν ένας αγώνας ο οποίος πραγματικά είχα πάρα πολύ άγχος όλη τη μέρα και ήμουν σε υπερένταση γιατί ήμουν ανυπόμονος να αγωνιστώ. Συν το ότι κατάφερα να κάνω μια πολύ καλή επίδοση η οποία μου έδωσε θεωρητικά, μου έκλεισε την πρόκριση για το παγκόσμιο, συν και ένα μετάλλιο, νομίζω το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό.
Νίκος: Σε εκείνο τον αγώνα βέβαια το χρυσό το κατέκτησε ο Εμμανουήλ Καραλής ο οποίος με το πανελλήνιο ρεκόρ που είχε κάνει το 6,08 στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του Βόλου έδειξε ότι είναι ένας από τους κορυφαίους όλων. Οπότε πάνω σε αυτό θέλω να σε ρωτήσω, ο συναγωνισμός σου με τον Μανόλη σε έχει βοηθήσει προσωπικά να γίνεις ένας καλύτερος αθλητής;
Γιάννης: Γενικότερα η σχέση μου με τον Μανόλη με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Με έχει βοηθήσει και ο Μανόλης σαν άνθρωπος όχι μόνο σαν αθλητής, το ότι σαφώς είναι ένας τεράστιος αθλητής, ένας πολύ καλός φίλος που με έχει βοηθήσει με κάθε τρόπο. Με το ότι με καλεί στον αγώνα του κάθε χρόνο και με παρών εκεί, όπως και έκανα φέτος το ρεκόρ μου και φυσικά το ότι μπορώ και είμαι σε έναν χώρο με έναν αθλητή τόσο υψηλού επιπέδου και μπορώ να πάρω κάποια στοιχεία από την προπόνησή του, από την προθέρμανση του, από το πώς λειτουργεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο με έχει βοηθήσει και εμένα σαν το ποιος εγώ έχω εξελιχθεί σαν αθλητή.
Νίκος: Μαζί με τον Μανόλη θα εκπροσωπήσετε την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τόκιο το διάστημα 13 με 21 Σεπτεμβρίου. Αυτό που θέλω να ρωτήσω πάνω σε αυτό είναι πριν από τέτοιου είδους διοργανώσεις πώς προετοιμάζεται μία εθνική ομάδα, ο κάθε αθλητής ας πούμε και τι είναι αυτό που πρέπει να προσέξει;
Γιάννης: Το κομμάτι της προετοιμασίας είναι καθαρά πάνω στον αθλητή και το πώς λειτουργεί αυτός με τον ίδιο τον προπονητή. Στη δική μου περίπτωση έχω κάνει τους αγώνες μου, ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκομαι και θα κοιτάξω βάσει του προγράμματος και της ψυχολογίας να είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση στις 13 Σεπτεμβρίου που είναι θεωρητικά ο δυνατός αγώνας για εμένα καθώς θα παλέψω για μία θέση στον τελικό, δεν μου είναι φυσικά σίγουρο. Τώρα και η προετοιμασία κρίνεται ανάλογα από τον αθλητή. Αυτό δεν το γνωρίζω να μιλήσω γενικά για όλους αλλά σίγουρα όλοι θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να δώσουμε το καλύτερο αποτέλεσμα σε αυτή τη διοργάνωση.
Νίκος: Τώρα που μιλάμε για το παγκόσμιο, αυτό που θέλεις να μου πεις είναι ο στόχος σου σε αυτή τη διοργάνωση, στο πρώτο σου παγκόσμιο;
Γιάννης: Έχω πολύ ξεκάθαρους στόχους. Θέλω να κυνηγήσω μία θέση τουλάχιστον στη 16η και σίγουρα μία θέση στον τελικό. Δεν είναι κάτι απίθανο. Ίσως να χρειαστεί ένα μικρό ατομικό ρεκόρ, ένα ατομικό ρεκόρ του 5,75 περίπου στον προκριματικό για να μου δώσει την πρόκριση στον τελικό. Αλλά ξέρω πως είμαι σε πολύ καλή κατάσταση και ότι έχω ένα άλμα σαν και αυτό. Ότι πιστεύω ότι μπορώ να δώσω ένα τέλος στη σεζόν με κάτι μεγαλύτερο από το 5,73 που έχω γράψει ως τώρα. Εγώ θέλω να πάω να το χαρώ και φυσικά να κάνω μία καλή εμφάνιση και άμα μπορέσω να προκριθώ και στον τελικό φυσικά είναι ο βασικότερος στόχος.
Νίκος: Είχες κάποιο πρότυπο ως αθλητής;
Γιάννης: Ναι, μεγαλώνοντας τουλάχιστον από τα 13 που ξεκίνησα μέχρι και μία ηλικία στα 18-19 το είδωλό μου ήταν ο Ραφαήλ Χολτζέπτε, Γερμανός αθλητής, ο οποίος έχει Ολυμπιακό μετάλλιο του 2012, έχει κερδίσει παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2013 αν δεν κάνω λάθος. Είχα τη δυνατότητα να αγωνιστώ μαζί του αρκετές φορές, πέρσι και ο ίδιος με είχε καλέσει στον τελευταίο του αγώνα που είχε γίνει στη γενέτειρά του οπότε μπορώ να πω ότι έχω όχι μόνο αγωνιστεί αλλά έχω και μία πολύ καλή σχέση με το ίδιο μου το είδωλο.
Νίκος: Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο. Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη αυτό που θέλω να δώσεις δεν είναι ερώτηση. Θέλω ως Γιάννης Ρίζος να δώσεις μία συμβουλή σε ένα παιδί το οποίο θέλει να ασχοληθεί με το στίβο ή και με τα άλματα.
Γιάννης: Εγώ επειδή έχω βρεθεί στην περίπτωση, δεν πίστεψε σε εμένα πολύς κόσμος μεγαλώνοντας γιατί πάντα υπήρχαν καλύτεροι αθλητές από εμένα φυσικά. Μεγαλώνοντας είχα τον Μανόλη ο οποίος είχε παγκόσμια ρεκόρ σε κατηγορίες Κ18, Κ20 αλλά υπήρχαν και μικρότεροι αθλητές οι οποίοι έδιναν καλύτερα πλασαρίσματα και επειδή δεν ήμουν ποτέ το άτομο που ξεχώριζα δεν υπήρχε και η πίστη από τον κόσμο ότι μπορούσα να κάνω κάτι μεγάλο. Εγώ με τον προπονητή μου δουλέψαμε και με τη στήριξη του γονιού μου φυσικά έχουμε δουλέψει τόσο πολύ και το έχουμε κυνηγήσει που έχουν δικαιωθεί οι προσπάθειές μας και πραγματικά από δικής μου πλευράς είναι θέληση, σκληρή δουλειά και υπομονή γιατί χωρίς υπομονή και επιμονή δεν μπορείς να πας μακριά σε αυτήν τη ζωή πόσο μάλλον σε ένα ατομικό άθλημα και πόσο μάλλον ένα αγώνισμα είναι και απίστευτα απαιτητικό όπως το επί κοντώ.
Νίκος: Ευχαριστώ πάρα πολύ.