Η Ελλάδα ετοιμάζεται για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου στο Τόκιο, που θα διεξαχθεί από τις 13 έως τις 21 Σεπτεμβρίου, με 17 αθλητές στην αποστολή της. Ανάμεσά τους ο χρυσός Ολυμπιονίκης Μίλτος Τεντόγλου στο μήκος, καθώς και ο πρωταθλητής Εμμανουήλ Καραλής στο άλμα επί κοντώ. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Αριάδνη Αδαμοπούλου, μία από τις αθλήτριες που θα συμμετάσχουν στο ίδιο αγώνισμα, μιλά για την πορεία της και τους στόχους της σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση, στο Dianisma.gr και τον Νίκο Κατσάτσο. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Νίκος: Αριάδνη Αδαμοπούλου στο Dianisma.gr. Πρώτα απ' όλα θέλω να σε ευχαριστήσω που δέχτηκες να μιλήσεις στην σελίδα, στην νέα προσπάθεια την οποία κάνουμε για να επεκταθούμε και στον χώρο του αθλητισμού. Θέλω να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, από την πρώτη σελίδα της ιστορίας της δικιάς σου, της προσωπικής. Πώς μπήκε ο Στίβος στη ζωή σου;
Αριάδνη: Εγώ μέχρι την ηλικία των εννέα χρόνων δεν έκανα κάποιο άλλο άθλημα. Τον είδα στην τηλεόραση. Είχα δει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 και την επόμενη χρονιά είχα ζητήσει από τον μπαμπά μου ότι θέλω ουσιαστικά να ασχοληθώ με το άθλημα του άλματος επι κοντώ, γιατί αυτό είχα δει και με είχε εντυπωσιάσει και ο μπαμπάς μου βρήκε τον πρώτο μου προπονητή και κάπως έτσι ξεκίνησα.
Νίκος: Πάρα πολύ ενδιαφέρον η πρώτη σου επαφή. Θα μπορούσες να μου πεις λίγο το αγώνισμα του άλματος επι κοντώ, τι προετοιμασία απαιτεί;
Αριάδνη: Είναι ένα σύνθετο αγώνισμα. Χρειάζεται τόσο αντοχή, όσο και δύναμη, όσο και ταχύτητα. Τα απαιτεί όλα. Η προετοιμασία ανάλογα με την περίοδο είναι διαφορετική. Αυτή τη στιγμή που βρισκόμαστε σε αγωνιστική φάση κάνουμε κυρίως άλματα και δύναμη, δηλαδή βάρη.
Νίκος: Επειδή ο Στίβος, δυστυχώς θα πω εγώ, γιατί ενώ η μήτηρ του Στίβου είναι η Ελλάδα, στην Ελλάδα ο Στίβος είναι ένα συντεχνικό άθλημα. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω, επειδή έχουμε δύο ερωτήσεις πάνω στο εξωτερικό: Τι κάνεις για να επιβιώσεις;
Αριάδνη: Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι μόνο με τον Στίβο. Δεν κάνω κάτι άλλο. Είμαι τυχερή, διότι πέρυσι, βασικά πρόπερσι, το '23, τελείωσα με τις σπουδές μου. Ήμουν Αμερική και γύρισα Ελλάδα και αποφάσισα για δύο χρονιές να το κυνηγήσω ουσιαστικά. Και κατάφερα να βρίσκομαι ουσιαστικά στις κορυφές στο αγώνισμα αυτή τη στιγμή, δηλαδή που πηγαίνουν στο παγκόσμιο, στις Ολυμπιάδες και αυτά. Οπότε βγάζω ένα εισόδημα μέσα από τον Στίβο, το οποίο είναι ok, μπορώ να ζήσω. Παρ' όλα αυτά, εντάξει, ακόμα ζω με τους γονείς μου. Ιδανικά θα ήθελα την επόμενη χρονιά να έχω το εισόδημα ώστε να καταφέρω να ζω μόνη μου, να έχω τον δικό μου χώρο.
Νίκος: Χωρίς να παρεξηγηθούν οι γονείς προφανώς, έτσι.
Αριάδνη: Και ουσιαστικά όσο καλύτερα, όσο βελτιώνονται οι επιδόσεις και μπορείς να πηγαίνεις σε meeting και να έχεις χορηγούς και αυτά, έτσι βελτιώνεται το εισόδημα. Εντάξει, σίγουρα στην Ελλάδα είμαστε λίγο πίσω σε αυτό, διότι, όπως είπες, είναι ερασιτεχνικός ο Στίβος. Παρ' όλα αυτά, το ότι βγαίνουμε σε αγώνες έξω, μας βοηθάει οικονομικά εμάς ως αθλητές.
Νίκος: Τώρα που έκανες αναφορά στις σπουδές τις οποίες τελείωσες, στην ψυχολογία, στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχώμα, συμμετείχες και σε διοργανώσεις του Κολεγιακού NCAA, που είναι ουσιαστικά η κορονίδα του Πανεπιστημιακού Αθλητισμού. Θα μπορούσες να μου πεις λίγο τα Πανεπιστήμια στο κομμάτι του Αθλητισμού, πώς λειτουργούν στην Αμερική;
Αριάδνη: Ναι, η Αμερική ουσιαστικά σου δίνει την ευκαιρία να συνδυάσεις τόσο τον υψηλό αθλητισμό, όσο και τις σπουδές σου, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που έφυγα έξω, διότι θα μπορούσα να τελειώσω στην τετραετία το Πανεπιστήμιό μου και θα μπορούσα παράλληλα να κάνω επι κοντώ και να μην απέχω απ’ τις προπονήσεις .Oυσιαστικά στην Αμερική σου δίνουν υποτροφία την ακαδημαϊκή και ταυτόχρονα εσύ αυτό που έχεις να κάνεις είναι να συμμετέχεις σε αγώνες και να δίνεις βαθμούς στο Πανεπιστήμιο
Νίκος: Και φαντάζομαι ότι αυτό σου ανοίγει και πόρτες, έτσι;
Αριάδνη: Ναι, σίγουρα. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι οι αγώνες, επειδή υπάρχουν πολύ καλές αθλήτριες, έχεις τη δυνατότητα να αγωνίζεσαι με καλύτερο επίπεδο αθλήτριες, έτσι ώστε να βελτιώνεσαι και εσύ. Αυτό είναι το νούμερο ένα. Θεωρώ ότι και με βοήθησε και με έκανε να αισθανθώ ότι σε έναν αγώνα δεν βγαίνω έξω στον αγώνα το ευρωπαϊκό, το παγκόσμιο, και δεν έχω καμία εμπειρία να πηδάνε και άλλες καλύτερα από μένα. Δηλαδή με βοήθησε στο ψυχολογικό κομμάτι. Οπότε σίγουρα σου ανοίγει και πόρτες, τόσο ακαδημαϊκά όσο και αθλητικά, θεωρώ.
Νίκος: Επειδή έκανες αναφορά, τώρα κάναμε την αναφορά στην Αμερική και στο εξωτερικό, θα σε πάω τώρα, όχι μόνο στην Αμερική, γενικά, επειδή έχεις εμπειρίες από διοργανώσεις που έχουν διεξαχθεί στη Γαλλία, στη Ρώμη, στην Ιταλία και σε άλλες χώρες του εξωτερικού, θα μπορούσες να μου πεις λίγο πώς αντιμετωπίζεται ο Στίβος εκεί πέρα;
Αριάδνη: Σίγουρα οι άνθρωποι εκεί πέρα αγαπούν περισσότερο τον Στίβο και αυτό φαίνεται μέσω από τους αγώνες που πηγαίνουν, τους παρακολουθούν, ίσως υπάρχει μεγαλύτερη προβολή, γιατί και στην Ελλάδα οι προσπάθειες που έχουν γίνει εδώ πέρα, να γίνουν τα street και η πρόθεσή τους έφερε περισσότερο κόσμο. Οπότε θεωρώ ότι είναι καλύτερα από ό,τι στην Ελλάδα, αλλά και η Ελλάδα κάνει μια ανάλογη προσπάθεια, να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά στο Στίβο. Παρ' όλα αυτά, σίγουρα είναι λίγο πιο αναπτυγμένα από εμάς και δίνουν περισσότερα χρήματα πάνω στο Στίβο. Αυτό θεωρώ.
Νίκος: Τώρα θα σου πω μια λέξη και θέλω να μου πεις τι σημαίνει για εσένα: Εθνόσημο.
Αριάδνη: Είναι πολύ μεγάλη τιμή ενός αθλητή να ουσιαστικά... Να αγωνίζεται με την πατρίδα του. Να εκπροσωπείς τη χώρα σου. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων που έχω καταφέρει να το κάνω σε αρκετές διοργανώσεις και σίγουρα από τεφρά το εθνόσημο θέλω να δίνω το 100% μου.
Νίκος: Με την Εθνική Ομάδα το καλοκαίρι στην Ρώμη είχες κάνει το ντεμπούτο σου σε μεγάλη διοργάνωση, όπου τερμάτησες στην 20η θέση. Θέλω να μου πεις λίγο από το ντεμπούτο σου, την πρώτη σου εμπειρία από μεγάλη διοργάνωση, τι ήταν αυτό που κράτησες.
Αριάδνη: Κράτησα σίγουρα το ότι κατάφερα να βρίσκομαι σε αυτή τη διοργάνωση, γιατί για μένα περισσότερο ήταν ο βασικός μου στόχος, να πιάσω το όριο και να βρίσκομαι στο Πανευρωπαϊκό. Κράτησα όλον αυτόν τον ενθουσιασμό που με έκανε να θέλω περισσότερο να κυνηγάω τους στόχους μου και με έκανε ουσιαστικά να καταλάβω ότι ανήκω σε αυτό το επίπεδο. Γενικότερα ήμουνα πάρα πολύ χαρούμενη που βρισκόμουν σε αυτή τη διοργάνωση.
Νίκος: Βέβαια δεν ήταν η μόνη διοργάνωση που συμμετείχες, καθώς τον Αύγουστο είχαμε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στους οποίους τερμάτησες δωδέκατη στον ημιτελικό, προκρίθηκες στον τελικό, όμως δεν συμμετείχες, αν δεν κάνω λάθος, λόγω του τραυματισμού. Πρώτον, τι γεύση σου άφησε όλη αυτή η διοργάνωση και αν υπήρχε κάτι το οποίο σου έκανε εντύπωση όσον αφορά την οργάνωση των Αγώνων;
Αριάδνη: Ήταν μια πάρα πολύ όμορφη οργάνωση. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα του να αγωνίζεσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέσα στο στάδιο υπήρχαν 80.000 θεατές, είχε απίστευτο παλμό. Σίγουρα μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, γιατί τραυματίστηκα. Αυτό είναι πραγματικά ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον αθλητή, πόσο μάλλον όταν καταφέρνει να προκριθεί στο τελικό της μεγαλύτερης διοργάνωσης του κόσμου. Σίγουρα με στεναχώρησε. Παρ' όλα αυτά, αυτό μου έκανε να πιστέψω ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου και ότι η σκληρή δουλειά ουσιαστικά, σίγουρα θα αποφέρει μελλοντικά. Αυτό μου δίνει κίνητρο για να συνεχίσω και να προχωράω μέχρι και σήμερα.
Νίκος: Τα κίνητρά σου, το πείσμα σου και η αφοσίωσή σου πάνω σε αυτό, οδήγησαν μετά από έναν χρόνο και σε λιγότερο από ένα μήνα από τώρα να είσαι μία από τους αθλητές που θα φορέσουν την μπλούζα με το ΕΛΛΑΣ στο στήθος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Θέλω να μου πεις λίγο, πριν από κάθε μεγάλη διοργάνωση τέτοιου βεληνεκούς, πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο, ολυμπιακοί αγώνες, πώς πρέπει να προετοιμάζεται ένας αθλητής, ποια είναι η ρουτίνα που ακολουθεί κατά βάση και τι πρέπει να προσέξει;
Αριάδνη: Ναι, θεωρώ ότι το πιο σημαντικό πριν από κάθε τέτοια μεγάλη διοργάνωση είναι κυρίως το ψυχολογικό κομμάτι. Δηλαδή, εγώ προσπαθώ καθημερινά να δίνω κάποια λεπτά, να κάνω ένα visualization του πώς θα ήθελα να εξελιχθεί ο αγώνας μου εκεί πέρα. Σίγουρα να έχει πίστη τον εαυτό του, να περιμένει πάντα το... ουσιαστικά να προετοιμάζεται κεφαλικά για το πιο ευχάριστο αποτέλεσμα. Δηλαδή, αυτό πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό. Σίγουρα κάνω προπόνηση, κάνω διπλές αυτή την περίοδο. Προετοιμάζομαι, όπως είπα, τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Δίνω βάση και στην προπόνηση και στη διατροφή και γενικότερα προσπαθώ να έχω μια θετική... να νιώθω καλά ουσιαστικά για να πάω όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένη μπορώ σε αυτόν τον αγώνα. Είναι μια στιγμή που προφανώς περιμένεις πώς και πώς, γιατί ντεμπούτο σε παγκόσμιο ανάμεσα σε κορυφαία ονόματα δεν είναι κάτι λίγο.
Νίκος: Θέλω να σε ρωτήσω όμως δύο πράγματα πάνω σε αυτό. Το πρώτο είναι επειδή στην αρχή της χρονιάς είχες κάνει πάλι ντεμπούτο στο Πανευρωπαϊκό Κλειστό, που και εκεί είχες τερματήσει δωδέκατη. Αυτός ο αγώνας, επειδή είχες πει πριν για πείσμα και αφοσίωση, ήταν ένας παράγοντας να σε κάνει να συγκεντρωθείς πάρα πολύ στον στόχο σου, που ήταν η πρόκριση στο παγκόσμιο του Τόκιο;
Αριάδνη: Σίγουρα, κάθε αγώνας είναι ξεχωριστός. Δηλαδή, βάζω πιο κοντινούς στόχους. Στο Πανευρωπαϊκό ο στόχος μου ήταν να προκριθώ στο τελικό. Ο τελικός στο Κλειστό είναι η οχτάδα και όχι η δωδεκάδα. Παρ' όλα αυτά, σίγουρα και αυτό με πείσμωσε. Με έκανε να πάρω το κίνητρο έτσι ώστε να προσπαθήσω περισσότερο την ερχόμενη σεζόν, δηλαδή του ανοιχτού, για να είμαι σίγουρα μέσα στις 36 που προκρίνονται στο παγκόσμιο.
Νίκος: Και αυτό. Με τι στόχο πας στην Ιαπωνία;
Αριάδνη: Θέλω σίγουρα να κάνω την υπέρβαση. Ιδανικά, θα ήθελα να πετύχω ένα ατομικό ρεκόρ. Αν αυτό μου δώσει την πρόκριση στο τελικό, θα είναι ό,τι καλύτερο. Δηλαδή, θα πετάω στα σύννεφα. Παρ' όλα αυτά, ακόμα και να μην μου τη δώσει αυτό, θα μου δώσει κίνητρο για την επόμενη χρονιά. Οπότε, κοιτάζω τον εαυτό μου και κοιτάζω πώς εγώ θα είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση για να κάνω κάποιο ρεκόρ σε αυτή τη διοργάνωση.
Νίκος: Στην αρχή της συνέντευξης, είχες πει ότι είχες παρακολουθήσει το άθλημα το οποίο σε εντυπωσίασε, που ήταν το άλμα επί κοντώ. Είχες κάποιον αθλητή ως πρότυπο;
Αριάδνη: Ναι, είχα την Σβόμποδα, μου άρεσε πάρα πολύ σαν αθλήτρια και αυτή ουσιαστικά με έκανε να ξεκινήσω το επί κοντώ, οπότε αυτή θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερό μου πρότυπο στο αγώνισμα.
Νίκος: Κλείνοντας, δεν θέλω να σε ρωτήσω κάτι, αλλά θέλω να κάνεις κάτι εσύ. Ως Αριάδνη Αδαμοπούλου, θέλω να δώσεις μια συμβουλή σε ένα παιδί το οποίο θέλει να ασχοληθεί με το επί κοντώ ή γενικότερα με τον Στίβο.
Αριάδνη: Να πιστεύει στον εαυτό του, σίγουρα θα υπάρξουν δυσκολίες στην πορεία, αλλά αυτό είναι που κάνει τη διαδρομή του καθενός τόσο ξεχωριστή και αυτό, να μην πιστεύει ποτέ... να πιστεύει στον εαυτό του.
Νίκος: Ευχαριστώ πάρα πολύ και ξανά ήταν τιμή και χαρά που μίλησες στη σελίδα μας.
Αριάδνη: Εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ.